HTTP ve WebSocket

Tüm dijital dünyanın temeli, makineler arasındaki iletişimdir. Yetkili istemciler bir istek oluşturur, bu isteği sunucu alır, yorumlar ve uygun bir yanıt sağlar. Bu, sıradan insanlar için dijital iletişimin yaygın anlaşılmasıdır. Ancak, perde arkasındaki çalışma karmaşık ve sıkıcıdır.

Uygulama geliştiricilerin, bu istemci-sunucu iletişiminin düzgün çalışmasını sağlamak için birçok iş yapması gerekir. Doğru iletişim protokolünü seçmek bu görevlerden biridir. Geliştiriciler uygun bir iletişim protokolü seçmeye çalıştıklarında, karşılarına çıkacak iki yaygın kavram HTTP ve WebSocket olacaktır.

Bu ikisini, benzerliklerini, işlevlerini ve diğer yönlerini açıklığa kavuşturmak, gerçek ihtiyaçlara göre doğru seçeneğin seçilmesini sağlamak için çok önemlidir.

HTTP'yi Tanıyalım#

Öncelikle, HTTP'yi anlayalım. Muhtemelen dijital iletişim alanında en yaygın kullanılan protokoldür. HTTP'nin ilk sürümü 1989 yılında piyasaya sürüldü, sınırlı işlevsellik ve uygulama kapsamına sahipti. Ancak, tarayıcılar ve sunucular arasında büyük ölçekli iletişimi desteklemek için hızla geliştirildi ve yükseltildi.

HTTP, tek yönlü bir protokoldür, yani herhangi bir zamanda iletişimde yalnızca bir taraf bilgi gönderebilir veya alabilir. Bir istemci sunucuya bir istek gönderdiğinde, bu istek HTTP veya HTTPS biçiminde gönderilir ve sunucu, isteği aldıktan sonra istemciye karşılık gelen, benzersiz bir yanıt gönderir. Her HTTP veya HTTPS isteği, sunucu ile yeni bir bağlantı kurar ve yanıtı aldıktan sonra bağlantı otomatik olarak sona erer.

HTTP'nin bazı ana özellikleri şunlardır:

• Durumsuzdur
• Bağlantı yönelimli protokollere (örneğin, SCTP ve TCP) dayalı çalışabilir
• Bilgi ASCII'de kodlanır
• Bir HTTP isteğinin ana bileşenleri, HTTP sürümü (HTTP/1.1, HTTP/2, HTTP/3), yöntem, HTTP başlığı, ana bilgisayar bilgisi ve mesajı içerir

WebSocket Nedir?#

WebSocket, istemci ve sunucu arasında gerçek zamanlı iki yönlü iletişim sağlama yeteneğine sahip bir iletişim protokolüdür.

WebSocket, web uygulamalarında gerçek zamanlı iki yönlü iletişim kanalları oluşturmak için bir protokoldür. Geleneksel HTTP isteklerinden (genellikle bir istek bir yanıtla eşleşir) farklı olarak, WebSocket kalıcı bağlantılar kurabilir ve sunucunun gerçek zamanlı olarak verileri istemciye iletmesine ve aynı zamanda istemciden veri almasına olanak tanır. Geleneksel anket yöntemlerine kıyasla, WebSocket ağ trafiğini ve gecikmeyi önemli ölçüde azaltarak veri iletim verimliliğini ve hızını artırır. Özellikle gerçek zamanlı web uygulamaları ve çevrimiçi oyunlar geliştirmek için uygundur.

WebSocket'in bazı ana özellikleri şunlardır:

• İstemci veya sunucu bir sonlandırma isteği başlatana kadar açık kalan kalıcı TCP bağlantılarına dayanır
• HTTP protokolü üzerine inşa edilmiştir, tüm WebSocket istekleri standart HTTP protokolü aracılığıyla gönderilir ve ardından sunucu tarafında belirli bir başlık bilgisi Yükseltme olarak tanımlanır
• WebSocket protokolü çerçevelere (veri paketlerine) dayalıdır, tam bir veri paketi birden çok çerçeveye bölünebilir, her çerçeve veri ve başlık bilgisinin bir kısmını içerir

HTTP ve WebSocket Arasındaki İlişki#

Yukarıdaki tanıtımdan, hem HTTP hem de WebSocket protokollerinin:

• Veri iletimi için TCP protokolünü kullandığını
• İstemci ve sunucu arasındaki iletişim için kullanıldığını görebiliriz.

HTTP ve WebSocket arasındaki farklılıkları aşağıdaki tablo ile daha doğrudan gösterebiliriz.

HTTP	WebSocket
Her istek için yeni bir bağlantı kurar (HTTP uzun bağlantıları kullanmadıkça, örneğin HTTP/1.1 Keep-Alive), iletişim bittiğinde bağlantıyı kapatır	Başarılı ilk el sıkışmanın ardından bağlantı açık kalır, aktif olarak kapatılmadıkça veya bir hata meydana gelmedikçe
Tek yönlü iletişim modu, istemci istek gönderir, sunucu yanıt verir, her yeni iletişim, yeniden bağlantı kurulmasını gerektirir	İki yönlü iletişim modu, bağlantı kurulduktan sonra, istemci ve sunucu herhangi bir zamanda veri gönderebilir, yeniden bağlantı kurmaya gerek kalmadan
Her iletişim, eksiksiz istek ve yanıt başlıklarının gönderilmesini gerektirir, bu nedenle sık kısa mesaj iletişimleri için yük fazladır	Bağlantı kurulduktan sonra, veri iletimi daha hafiftir, her seferinde başlık bilgisini iletmek gerekmez, yüksek frekanslı, düşük gecikmeli iletişim ihtiyaçları için uygundur
Daha çok nispeten sabit verileri iletmek için kullanılır	Daha çok gerçek zamanlı verileri iletmek için kullanılır
Her istek için yeniden bağlantı kurulması ve başlıklar üzerinden gerekli bilgilerin taşınması gerektiğinden, bant genişliği kullanımı verimliliği ve yanıt hızı etkilenir	Sürekli bağlantı, her istek için bağlantı kurma ve gerekli bilgileri taşıma adımlarını ortadan kaldırarak, daha düşük gecikme ve daha yüksek bant genişliği kullanımı verimliliği sağlar
Sık istekler performansı etkiler	Sık istekler performansı etkilemez

Hangi Protokolü Kullanacağınızı Nasıl Seçmelisiniz?#

Önceki bölümde HTTP ve WebSocket'in avantajları ve dezavantajlarının karşılaştırılması temel alınarak, kullanım senaryolarını iki farklı boyuttan değerlendirebiliriz:

1. Veriler hızla değişip değişmediği ve işletmenin gerçek zamanlı verilere bağımlı olup olmadığı
2. Sık iki yönlü iletişimin olup olmadığı

Örneğin, Jack bir video sohbet uygulaması oluşturmak istiyorsa, her kullanıcının sohbet ortağından gerçek zamanlı video verileri alması ve kendi video akış verilerini karşı tarafa iletmesi gerekiyorsa, WebSocket en iyi seçimdir.

Logto'nun Yönetici Konsolu, mevcut oturum açmış kullanıcının kaynak kullanımını sık sık elde etmeye gerek duymaz, çünkü kaynaklar yalnızca kullanıcılar yapılandırmaları değiştirdiğinde durum değiştirir. Kullanıcılar kaynaklar üzerinde işlem yaparken kaynak durumu zamanında yeniden elde edilmesi yeterlidir. Bu perspektiften bakıldığında, HTTP, Logto Yönetici Konsolu'nun kullanım senaryosu için çok uygundur. Benzer şekilde, çoğu bulut hizmeti panosu için, paneller ile sunucu arasındaki iletişim protokolü olarak HTTP seçilebilir.